بازقلم دردست دلم هوای تورا دارد.دلم هوای نگاهت"عشقت " نفسهایت" صدایت دارد.گرچه حقیرم ولفظم بس ناتوان است ولی جان!ارزوی عشق تورا دارم.به لفظی قاصرو دلی کوچک وجانی ناقابل امده ام.امده ام باامیدلطف ومهرت ای حضرت جان.نمی دانم بگویم عشق"مستی"محبت ولی هرچه هست دوستت دارم.  دوستی ای غریب ازبشر"دوستی ای غریب ازهوس"جانا همه با دیدن معشوق یا شنیدن صدایی عاشق و دلباخته می گردند ولی ای جان من نام تورا شنیدم و ندیدم"اری!ندیدم رخ زیبایت.جانا من بیچاره ارزوی رخ ماهت دارم.(همه خوش دلان که مطرب بزند به تار چنگی /من ازاین خوشم که چنگی بزنم به تار مویی )ای جان تورا به جان ان گره گشای عالمیان راهم ده.روسیاهم ! اری رو سیاهم ومن روسیه کجاو کربلا ولی  نه ! تورحیمی ومهربان. ایت مهربانیت یک عمر بنده نوازی توست. یک عمر دیدی و لب از لب نگشودی.دندان به جگر نهادی و گاه و بی گاه راهم دادی. بگذار بهتر بگویم"دستم گرفتی و من بی سرو پا را خواندی. جان به قربانت توان لبیک می خواهم"فریاد رس!